Interview met onze topsporter Eva Bastmeijer

Bij Attila hebben we een groep atleten die behoren tot een topsport groep. Deze atleten onderscheiden zich door hun bijzondere prestaties op nationaal en soms zelfs internationaal niveau. Het zijn allemaal junioren A/B of senioren. De huidige leden van deze groep staan op onze website onder http://www.av-attila.nl/topsport/topsporters. De topsporters krijgen van de vereniging extra ondersteuning en zorgen voor publiciteit. Daar waar mogelijk zal de sporters gevraagd worden een bijdrage te leveren aan de vereniging in de vorm van workshops, demonstraties, deelname aan de competitie en houden ze ons op de hoogte van hun trainingen en prestaties.

Als coördinator van de topsporters wil ik ze allemaal graag aan jullie voorstellen en daarom wil ik de komende tijd regelmatig een interview met één van onze topsporters plaatsen op de website. We beginnen deze reeks met Eva Bastmeijer, die momenteel voor langere tijd in Engeland woont en traint!

Hoe lang doe je aan atletiek en sinds wanneer ben je lid van Attila?
Al sinds 2007 ben ik lid van a.v. Attila, waar ik als pupilletje, als junior en mijn eerste jaren als senior met veel plezier getraind heb.

Bij wie trainde je en waarvoor trainde je vooral?
De laatste jaren trainde ik in de sprintgroep van Coen Huyding en Tijs van Erve, en in de springgroep van Sander Hage. Krachttraining kreeg ik van Arno Klaassen. Zes dagen in de week, mijn allergrootste passie. Zij hebben mij geholpen techniek, snelheid en kracht te verbeteren en ik heb enorm veel geleerd in die jaren. Ik heb medailles op de NK junioren gehaald, en ik heb mogen meetrainen met het estafetteteam voor het EK onder 23 jaar. Het werd me steeds duidelijker dat dit alles is wat ik wil; atletiek, alles uit mezelf halen en uiteindelijk op de grote toernooien staan.

Je woont en traint nu in Engeland. Hoe ben je hiertoe gekomen en hoe gaat het?
Marjan Olyslager (trainster in Rotterdam en onze Nationaal recordhoudster 100 meter horden) besloot met een klein groepje, waaronder Joris van Gool, mijn trainingsmaatje, een kijkje te gaan nemen in Londen en ik mocht mee. Jonas Dodoo, een van de beste atletiekcoaches ter wereld, coacht hier een groep geweldige atleten, waaronder olympische atleten als CJ Ujah en Daryll Neita. Die week was geweldig. De coaching, faciliteiten en professionaliteit trok me zo aan, hier zag ik mezelf wel trainen. Aan het einde van de week grapte Jonas dat ik volgend seizoen gewoon naar Engeland moest komen. Dit bleef bij mij hangen en zodra ik thuis kwam ben ik alles gaan regelen. Een tussenjaar voor mijn studie, (deze timing was perfect, net na mijn bachelor), geld sparen en huizen zoeken.

Een half jaar later, september 2016, verhuisde ik naar Engeland. Naast training, begon ik te werken als nanny, na mijn trainingen en op mijn rustdag.

Hoe zag de training eruit daar?
In training lag de focus op het verspringen en de 200m. Qua training betekende dit in de winter veel inhoud werk voor mijn 200m; veel 300tjes, veel heuveltraining, heel veel stuk gaan. Tegelijkertijd was er veel aandacht voor techniek en werden "simpele" oefeningen in mijn warming-up tot in detail bekeken. Ik had de luxe om in de indoorhal van Lee valley mijn springtrainingen te doen met Julie Dodoo, die zelf 6.50m heeft gesprongen en in de top 10 ranglijst van de UK staat op de 7kamp.

Wat waren de wedstrijdplannen?
We hebben ervoor gekozen geen indoorseizoen te doen. Voor wedstrijden moet je altijd rustiger aandoen qua training de week ervoor en dit wilden we niet. Alle focus lag op het outdoor seizoen en vooral het EK onder 23 jaar (Neo-senioren): hier zou en moest ik staan. Het werd voorjaar, mooier weer, trainingen werden scherper; meer blokstartjes en "max velocity runs". En het ging goed! Ik liep tijden die we wilden lopen in training, en sprongen waren veelbelovend voor wedstrijden die eraan kwamen. Aan de over het algemeen heel geslaagde trainingsstage op Tenerife die volgde, hield ik alleen vlak voor de start van het outdoor seizoen wat last van mijn voet over. Een peesje of een spier wat overbelast dachten we. Even goed rust houden dan kunnen we gauw weer door. Een MRI wees echter uit dat het om een stressfractuur in mijn vierde middenvoetsbeentje ging!. Er werd me verteld dat het een gunstig botje was dus het "maar" zo'n 6 tot 8 weken zou duren.  Het enige waar ik aan dacht was seizoen over, en géén EK onder 23. Na twee dagen huilend in bed besloot ik dan moest zorgen dat ik al mijn zwakke plekken zo hard aan zou pakken, dat ik sterker dan ooit terug zou komen. Voor alles wat ik niet kon, werd een alternatief bedacht en heb ik keihard gewerkt.

En hoe gaat het nu?
Nu, ruim 3 maanden later ben ik weer terug! Ik sprint weer vol en ook het springen zijn we weer voorzichtig aan het opbouwen. Ik ben sterker dan ooit, en trainingen gaan ontzettend goed. Volgend jaar gaat de focus meer op het verspringen liggen, omdat we denken dat hier mooie dingen mogelijk zijn. Mijn coach gaat met een groepje atleten verder op Jersey (het eiland naast Frankrijk) en ik wil met hem blijven trainen. Dus Jersey is waar ik volgend jaar te vinden zal zijn. Om dit financieel te kunnen verantwoorden heb ik Wout van Wengerden, ex topsporter en eigenaar van het platform ‘kwetsbare held' gevraagd mij te helpen met sponsoring. Dit heeft de laatste weken veel van mijn tijd opgeëist. In de volgende video kunnen jullie zien hoe we het hebben aangepakt: https://www.youtube.com/watch?v=WPbJv-VeBtA . Het begin is gemaakt, maar ik ben er nog lang niet. Dus als het in het attila publiek nog ondernemers zitten die zin hebben in een uitdaging, ik hoor het graag! ;-)

Ik heb heel erg veel zin om volgend jaar echt te laten zien wat ik kan, en ga er voor de volle 100% voor! Tot ziens bij Attila (want ook daar ben ik stiekem toch nog wel af en toe te vinden!

Eva, dank je wel en heel veel succes komende winter!

door Toine van Beckhoven