Interview met onze topsporter Eva Bastmeijer
Bij Attila hebben we een
groep atleten die behoren tot een topsport groep. Deze atleten onderscheiden
zich door hun bijzondere prestaties op nationaal en soms zelfs internationaal
niveau. Het zijn allemaal junioren A/B of senioren. De huidige leden van deze
groep staan op onze website onder http://www.av-attila.nl/topsport/topsporters. De topsporters krijgen van de vereniging extra
ondersteuning en zorgen voor publiciteit. Daar waar mogelijk zal de sporters
gevraagd worden een bijdrage te leveren aan de vereniging in de vorm van
workshops, demonstraties, deelname aan de competitie en houden ze ons op de
hoogte van hun trainingen en prestaties.
Als coördinator van de
topsporters wil ik ze allemaal graag aan jullie voorstellen en daarom wil ik de
komende tijd regelmatig een interview met één van onze topsporters plaatsen op
de website. We beginnen deze reeks met Eva Bastmeijer, die
momenteel voor langere tijd in Engeland woont en traint!
Hoe lang doe je aan atletiek en sinds wanneer ben
je lid van Attila?
Al sinds 2007 ben ik lid van a.v. Attila, waar ik als
pupilletje, als junior en mijn eerste jaren als senior met veel plezier
getraind heb.
Bij wie
trainde je en waarvoor trainde je vooral?
De laatste jaren trainde ik in de sprintgroep van Coen
Huyding en Tijs van Erve, en in de springgroep van Sander Hage. Krachttraining
kreeg ik van Arno Klaassen. Zes dagen in de week, mijn allergrootste passie.
Zij hebben mij geholpen techniek, snelheid en kracht te verbeteren en ik heb
enorm veel geleerd in die jaren. Ik heb medailles op de NK junioren gehaald, en
ik heb mogen meetrainen met het estafetteteam voor het EK onder 23 jaar. Het
werd me steeds duidelijker dat dit alles is wat ik wil; atletiek, alles uit
mezelf halen en uiteindelijk op de grote toernooien staan.
Je woont en traint nu in Engeland. Hoe ben je
hiertoe gekomen en hoe gaat het?
Marjan Olyslager (trainster in Rotterdam en onze
Nationaal recordhoudster 100 meter horden) besloot met een klein groepje,
waaronder Joris van Gool, mijn trainingsmaatje, een kijkje te gaan nemen in
Londen en ik mocht mee. Jonas Dodoo, een van de beste atletiekcoaches ter
wereld, coacht hier een groep geweldige atleten, waaronder olympische atleten
als CJ Ujah en Daryll Neita. Die week was geweldig. De coaching, faciliteiten
en professionaliteit trok me zo aan, hier zag ik mezelf wel trainen. Aan het
einde van de week grapte Jonas dat ik volgend seizoen gewoon naar Engeland
moest komen. Dit bleef bij mij hangen en zodra ik thuis kwam ben ik alles gaan
regelen. Een tussenjaar voor mijn studie, (deze timing was perfect, net na mijn
bachelor), geld sparen en huizen zoeken.
Een half jaar later, september 2016, verhuisde ik naar
Engeland. Naast training, begon ik te werken als nanny, na mijn trainingen en
op mijn rustdag.
Hoe zag de
training eruit daar?
In training lag de focus op het verspringen en de 200m.
Qua training betekende dit in de winter veel inhoud werk voor mijn 200m; veel
300tjes, veel heuveltraining, heel veel stuk gaan. Tegelijkertijd was er veel
aandacht voor techniek en werden "simpele" oefeningen in mijn warming-up tot in
detail bekeken. Ik had de luxe om in de indoorhal van Lee valley mijn
springtrainingen te doen met Julie Dodoo, die zelf 6.50m heeft gesprongen en in
de top 10 ranglijst van de UK staat op de 7kamp.
Wat waren de
wedstrijdplannen?
We hebben ervoor gekozen geen indoorseizoen te doen. Voor
wedstrijden moet je altijd rustiger aandoen qua training de week ervoor en dit
wilden we niet. Alle focus lag op het outdoor seizoen en vooral het EK onder 23
jaar (Neo-senioren): hier zou en moest ik staan. Het werd voorjaar, mooier
weer, trainingen werden scherper; meer blokstartjes en "max velocity runs". En
het ging goed! Ik liep tijden die we wilden lopen in training, en sprongen
waren veelbelovend voor wedstrijden die eraan kwamen. Aan de over het algemeen
heel geslaagde trainingsstage op Tenerife die volgde, hield ik alleen vlak voor
de start van het outdoor seizoen wat last van mijn voet over. Een peesje of een
spier wat overbelast dachten we. Even goed rust houden dan kunnen we gauw weer
door. Een MRI wees echter uit dat het om een stressfractuur in mijn vierde
middenvoetsbeentje ging!. Er werd me verteld dat het een gunstig botje was dus
het "maar" zo'n 6 tot 8 weken zou duren.
Het enige waar ik aan dacht was seizoen over, en géén EK onder 23. Na
twee dagen huilend in bed besloot ik dan moest zorgen dat ik al mijn zwakke
plekken zo hard aan zou pakken, dat ik sterker dan ooit terug zou komen. Voor
alles wat ik niet kon, werd een alternatief bedacht en heb ik keihard gewerkt.
En hoe gaat
het nu?
Nu, ruim 3 maanden later ben ik weer terug! Ik sprint
weer vol en ook het springen zijn we weer voorzichtig aan het opbouwen. Ik ben
sterker dan ooit, en trainingen gaan ontzettend goed. Volgend jaar gaat de
focus meer op het verspringen liggen, omdat we denken dat hier mooie dingen
mogelijk zijn. Mijn coach gaat met een groepje atleten verder op Jersey (het
eiland naast Frankrijk) en ik wil met hem blijven trainen. Dus Jersey is waar
ik volgend jaar te vinden zal zijn. Om dit financieel te kunnen verantwoorden
heb ik Wout van Wengerden, ex topsporter en eigenaar van het platform
‘kwetsbare held' gevraagd mij te helpen met sponsoring. Dit heeft de laatste
weken veel van mijn tijd opgeëist. In de volgende video kunnen jullie zien hoe
we het hebben aangepakt: https://www.youtube.com/watch?v=WPbJv-VeBtA . Het begin
is gemaakt, maar ik ben er nog lang niet. Dus als het in het attila publiek nog
ondernemers zitten die zin hebben in een uitdaging, ik hoor het graag! ;-)
Ik heb heel erg veel zin om volgend jaar echt te laten
zien wat ik kan, en ga er voor de volle 100% voor! Tot ziens bij Attila (want
ook daar ben ik stiekem toch nog wel af en toe te vinden!
Eva, dank je wel en heel veel succes komende winter!
door Toine van Beckhoven